Derde reisverslag Bali 2016

Op woensdag en donderdag ben ik op bezoek geweest bij verschillende scholen in Banyuseri en Munduk Bestale. Dit zijn twee kleine dorpen in de bergen bij Banjar. Op één van die scholen werd ik niet echt blij van de leerkracht die ons project daar begeleidt. Er was/is geen controle hoe de kinderen naar school kwamen en hoe ze eruitzagen. Daar hebben we nu verbetering in gebracht in samenspraak met het hoofd van de school. Jammer genoeg is hier ook een meisje van 12 gestopt met school omdat ze de huishouding moet runnen en ook wat extra geld moet verdienen voor de familie.

Haar broertje en zusje sponsoren wij nog, dus daar ben ik erg blij mee. De sponsor wilde ook graag doorgaan met een ander kind en dat is inmiddels geregeld. Op de andere school was alles dik in orde en samen met Ari hebben wij daar ook foto’s gemaakt van de kinderen.

Op het moment dat ik een aantal scholen heb bezocht begint voor mij het echte werk, zoals het documenteren van alle kinderen die van scholen zijn gewisseld. Ook altijd weer een avontuur om alle foto’s in de goede enveloppen te steken, en daar gaat aardig wat tijd in zitten.

Op zaterdag kwamen alle junioren en senioren naar het huis van Komang om hun bijdrage weer op te halen. Deze jongeren gaan naar zoveel verschillende scholen dat ik ze met geen mogelijkheid allemaal persoonlijk kan nalopen. Op het moment dat één van deze kinderen zou stoppen met school wordt dit onmiddelijk verteld aan Komang. Ook dit jaar is er een meisje zwanger geraakt en is  gestopt met school. Wat mij tijdens dit bezoek opviel, is dat de meeste studenten zelfs na vele jaren Engelse les, slecht of geen Engels spreken helaas. Dat is voor een groot deel ook te wijten aan het onderwijs, en slechte (althans naar onze maatstaven) leerkrachten. Maar sommige leerlingen doen ook beter hun best, door b.v. actief te oefenen met toeristen, of met elkaar. Dus om dit te stimuleren, hebben we besloten om degenen die naar de SMA gaan (senioren), en redelijk Engels spreken (eenvoudige zinnen), extra te belonen. Dit eerste jaar van SMA is so wie so duurder, dus dan is het ook een goede drijfveer om deze extra kosten te kunnen betalen. Voor de sponsor heeft dit verder geen gevolgen, omdat we elk jaar een klein bedrag apart zetten voor elke leerling, om extra kosten aan het eind van de studie, b.v. voor verplichte excursies, te kunnen betalen. 

Ik heb daarna alle gegevens doorgegeven aan neef Randy (die de database bijhoudt). Hij vertelde mij dat alles correct was ingevoerd, en daar was ik wel blij mee. Maandag met Corrie (één van onze sponsoren) naar Sanur gegaan waar ik een paar nachten zou verblijven, en Corrie ging op weg naar het vliegveld van Denpasar om naar Nederland te vliegen.

Dinsdag avond is Hetty aangekomen in Denpasar om mij de laatste 2 weken te vergezellen bij het bezoek van de laatste 17 kinderen hier in Ubud en Padangbay. Het was wel even schrikken, toen wij woensdag hoorden dat Hetty’s moeder was gevallen en haar heup heeft gebroken. Inmiddels is ze geopereerd en kan het revalideren beginnen. Het zal nog wel even duren voordat ze weer naar huis kan. Gelukkig heeft  Hetty veel lieve broers, schoonzussen, een dochter en andere familieleden die zich om haar bekommeren! 

Hartelijke groet uit een erg warm en mooi Ubud. 

Tjeerd.