vierde reisverslag september 2016

Ubud blijft leuk, maar wordt wel steeds drukker. Zoveel verkeer perst zich door de smalle straten van het centrum, inclusief grote toerbussen, die daar echt niet passen. Wij zaten dit keer in een kleinschalig, vrij nieuw hotel, een paar km buiten het centrum. Met een scooter erbij is dat goed te doen. We hebben ook een paar mooie tochtjes gemaakt door de rijstvelden, en hebben ook nog een paar kleine hotelletjes bezocht nog verder buiten de gekte van Ubud, voor een volgende keer. Hoewel Ubud niet het ''terrein'' van de stichting is, sponsoren we hier drie kinderen. Toen ik  (Hetty)  hier voor het eerst was in 2010, logeerde ik in een kleine homestay, Warji House, en later is ze hier de dochter van de beheerder gaan sponsoren, Emmawati.  Zij zit inmiddels op de senior high school, en is een slimme jongedame, die al een aardig mondje Engels praat. Zondag hebben we de drie kinderen ontmoet, foto's gemaakt en het geld overhandigd. Dinsdag weer op pad, richting Padangbai, voor het bezoek aan het groepje daar. We overnachten in Candidasa, zo'n 12 kilometer ten noorden van Padangbai. Wat rustiger, zonder het getoeter van de ferry's die af en aan varen van Padangbai naar Lombok en de Gili eilanden.  We vonden een leuk klein hotel; onze kamer met direct uitzicht op zee. Met de gehuurde scooter de volgende dag naar het White Sand beach in Padangbai gereden, waar we met onze contactpersoon Iluh hadden afgsproken, en met alle 12 kinderen en hun vader en/of moeder. De kinderen hebben deze weken vrij van school, het is een belangrijke feestperiode in Bali: Galungan en Kaningan, die twee weken duurt. Op woensdag begonnen, die dag noemen ze Galungan, dan komen de goden, incl. de overleden voorouders, weer naar ''huis''. En ze vertrekken twee weken later, op Kaningan. Straten en huizen worden versierd, vele offers worden gebracht, vele ceremonies georganiseerd in de tempels, en twee weken vrij van school voor de kinderen. En dat gebeurt dan elke zes maanden. Kost allemaal veel tijd en geld, maar ja, dat is Bali, en dat maakt het ook wel weer heel bijzonder.

Het was weer een gezellige boel op het strand met de kinderen en ouders, en hebben daar de formulieren teruggekregen met tekening of stukje tekst voor de sponsor. Foto's gemaakt en geld overhandigd. Terug naar hotel voor een duik in het kleine zwembad. De volgende dag opnieuw naar Padangbai om de grote stapel post voor Nederland te gaan verzenden. We kwamen net op tijd, want de beheerder van het postkantoor, die Tjeerd zo langzamerhand wel kent van alle vorige keren dat hij hier de post kwam brengen, stond net op het punt om weg te gaan voor, jawel, een ceremonie...  Iluh kwam ook nog een helpende hand bieden, want het scheuren, en plakken van de postzegels (drie tot vier per enveloppe) op ca. 160 brieven, is een hele klus.  De post zal waarschijnlijk later in Nederland zijn, dan wij, maar het lijkt ons toch leuker om echt post uit Bali te krijgen, met allerlei kleurrijke postzegels, dan met poststempel uit Mijdrecht op afbeelding van Willem Alexander. Nog een nachtje Candidasa, met etentje in restaurant waar een Balinese dansvoorstelling werd gegeven (die wij inmiddels al kennen, maar toch maar op de foto met de danseressen, want er waren bijna geen andere gasten in het restaurant). Nu weer terug in Sanur voor een paar nachtjes, waar we de foto's die we gemaakt hebben in Padangbai hebben laten ontwikkelen en de laatste post op de bus gaat naar Nederland.

Voor nu salaam, Hetty en Tjeerd