Pancasari en vervolg Lovina

De zondag was niet echt een rustdag, maar werd deels besteed aan de administratie: zoveel mogelijk alle formulieren en foto's in de juiste enveloppes voor de sponsors doen. 's Ochtends nog een bezoek aan de familie van mijn sponsorkind, Kadekse, die wat verder weg woont in Gerogkak. Maandagochtend vroeg (de scholen beginnen op 7 uur) reden we met Komang naar Pancasari. We sponsoren daar kinderen op twee lagere scholen, en één middelbare school. Aangezien bijna alle kinderen hier naar dezelfde middelbare school gaan, kunnen we het hier wel op schoolniveau regelen, in tegenstelling tot Kalibukbuk en Anturan. Vooral door het voorwerk van Arie en Jeanne, die in Pancasari wonen, was hier alles prima geregeld: de ouders waren er, de kinderen hadden een mooie tekening gemaakt, alleen de formulieren met informatie over de kinderen waren niet ingevuld. Dus dat zou later gebeuren. Een viertal kinderen was naar de middelbare school, die zouden we later op SMP treffen. En we konden acht nieuwe kinderen verwelkomen, dankzij nieuwe sponsors die zich de laatste maanden bij ons hadden gemeld. Het was ook hier een hele drukte: met 26 kinderen voert deze school de ranglijst aan. Door naar SD3, op loopafstand. Ook hier uitbreiding, met vijf nieuwe kinderen brengt het totaal op 19. Het bekende procedé,  formulieren en tekeningen verzamelen, geld overhandigen, foto's maken, T-shirtjes uitdelen en uitbundig uitgezwaaid worden. Blijft leuk. Tot slot de middelbare school, ook om de hoek. Door de doorstroom vanaf de lagere school neemt het aantal gesponsorde kinderen hier langzaam toe. Inmiddels zijn het er tien, maar dat wordt natuurlijk elk jaar meer (als het goed is). We hebben hier overlegd over extra ondersteuning voor een project op schoolniveau. De leraar Engels stelde voor om extra lessen Engels te geven, en daar een interne competitie met prijzen aan te verbinden. Dat leek ons een prima idee. Toen was het tijd voor lunch, samen met Arie en Jeanne, en Komang (het meisje - en moeder - voor wie twee jaar terug via sponsoring uit Nederland een nieuw huisje is gebouwd. Na de lunch nog even koffie drinken bij Arie en Jeanne, daar de grote doos met extra kleren (ook warme, het kan hier in de bergen best koud worden) achtergelaten. Zij weten goed wie dit het beste kunnen gebruiken. Toen weer terug naar ons hotel in Lovina. De volgende dag hadden we nog wat afspraken op de scholen, om ontbrekende formulieren op te halen, en voor alle zekerheid nog even de foto's te laten controleren door de leerkracht. Op Anturan SD1 waren we wel even wat langer bezig! Op ons verzoek om 60 tekeningen te maken voor de lagere school in Mijdrecht was bijzonder enthousiast gereageerd; er waren zeker meer dan 100 tekeningen gemaakt! Aangezien wij er 60 bij ons hadden uit Nederland, hebben we vervolgens van 60 kinderen daar met hun tekening en die van een kind op de Fontein in de hand, een foto gemaakt. Deze zullen we dan t.z.t. gaan uitdelen op de school in Mijdrecht, samen met de tekening van het betreffende kind. De overige tekeningen hebben we natuurlijk ook meegenomen, een halve koffer vol.

Dinsdagmiddag op de motor naar een dorpje voorbij Singaraja, een klein uurtje rijden. Onze missie daar was niet het bezoeken van scholen, maar van een familie waarvoor een nieuwe brommer is gekocht door de familie van Walraven. In hun naam kwamen wij die afleveren, een hele eer. Hoe kwam dat zo? De familie had enige tijd geleden contact met de stichting opgenomen, en wilde graag kinderen gaan sponsoren op Bali. Aangezien zij zelf (vlak voor ons bezoek) ook op Bali zouden zijn, wilden ze dan ook deze kinderen gaan bezoeken. Via onze contactpersoon op Bali, kwamen ze in aanraking met dit gezin, waar ze ook op bezoek zijn geweest. Wat bleek echter toe zij daar aankwamen: de hoogste nood zat niet in het schoolgeld zelf, maar in het vervoer naar school. Ze wonen nogal afgelegen, en elke dag met de bemo is duur. Dus besloot de familie om hen een brommer te geven. Wij hebben dit besproken met één van de medewerkers van ons hotel, en via hem een goede tweedehands brommer gekocht, die we dus dinsdag zijn gaan overhandigen aan een hele blije familie (zie foto). Terug in ons hotel, terug aan de administratie. Met name het vertalen van de informatie op de formulieren van Bahasa in het Nederlands, kostte toch wel erg veel tijd. We besloten nog maar een dagje langer te blijven, om zoveel mogelijk af te werken voordat we naar onze volgende bestemming, Ubud, zouden gaan. De volgende dag ging Tjeerd opnieuw met Komang naar Pancasari, voor de laatste losse eindjes, en ging ik met Adek aan de slag voor de vertalingen. Aan het eind van de dag was dat gelukkig klaar.

Donderdagavond diner bij Putu en Komang (twee jaar terug hebben we een week gebivakkeerd in hun achtertuin, in het leuke kleine huisje van Gert-jan en Els = te huur voor 75 Euro per week, incl. ontbijt en gebruik van fietsen,  voor wie geinteresseerd is).  Met onze administratie op orde, en het merendeel van de kinderen inmiddels weer gezien, vertrokken we vrijdagochtend met Komang naar Ubud. Hier verblijven we in een eenvoudige home stay, Warji house, waar ik mijn eerste nacht op Bali doorbracht in januari 2009. En zo in contact kwam met de familie die dit beheert: Nyoman en zijn vrouw Made. Hun dochter Emmawati, inmiddels tweede klas middelbare school, woont hier ook, en wordt door mij {Hetty}gesponsord. Het was fijn om hier weer terug te zijn, Ubud voelt ook als thuiskomen. Het kan erg druk zijn, want het is heel toeristisch. Maar als je zo rustig op het terrasje van je kamer zit, aan de achterkant, merk je niets van al die drukte vlakbij. Hier in Ubud hebben we onze administratie helemaal bijgewerkt, de nieuwe kinderen een ''plek'' gegeven in de database, alle enveloppen met inhoud nogmaals gecontroleerd, eindelijk konden ze worden dichtgeplakt, en vandaag brengen we ze naar het postkantoor in Padangbai, waar we over een uurtje naar toe vertrekken. Daar sponsort de Stichting nog 12 kinderen, dat is te overzien!

Wordt vervolgd in Padangbay. Voor nu Sampa Jumpai